Culture

Siła Niepełnosprawności

Rusza Program Avio Aero's People with Disability Network (Grupa Osób z Niepełnosprawnością), w której mamy zaszczyt przywitać gościa specjalnego, pełnego energii i wzór do naśladowania, niepełnosprawnego przedsiębiorcę i globtrotera, który odniósł wielki sukces.

May 2019

Jak poradzić sobie z akceptacją paraliżu, który spotkał cię w wieku zaledwie 21 lat, w zasadzie w najlepszym etapie życia? Zaczynasz od początku, stajesz się jeszcze raz dzieckiem. Musisz odkryć siebie i swoje ciało, nowe ciało. To napędza pragnienie bycia niezależnym. „W końcu życie jest takie samo, i marzenia też: poznać świat, kochać i podróżować”.

41-letni Danilo Ragona odniósł sukces jako projektant, przedsiębiorca oraz autor bloga podróżniczego, na którym opowiada historie z innego wymiaru. Wiele lat temu wypadek samochodowy unieruchomił go na wózku inwalidzkim. Zwyciężyła jednak siła umysłu, obecnie zaś, w swojej firmie „Able to enjoy”, Danilo Ragona projektuje, wytwarza oraz sprzedaje futurystyczne wózki inwalidzkie. Oprócz tego opowiada o swoich przygodach z podróży po świecie na blogu, który założył w ramach drugiego swojego projektu i który realizuje wraz z przyjacielem.

Historie osób, takich jak Danilo, są źródłem wielkiej inspiracji dla Avio Aero, który zidentyfikował Diversity & Inclusion (Różnorodność & Włączenie Społeczne) jako misję tworzenia coraz bardziej inkluzywnego i zróżnicowanego środowiska pracy dla swoich pracowników. „Niepełnosprawność nigdy nie jest wyborem, podobnie jak orientacja seksualna. To fakt i należy go traktować naturalnie i bez osądzania” - mówi Carlamaria Tiburtini, kierownik ds. D&I w Avio Aero. „PDN, wraz z GLBTA, są dla mnie najbardziej wartościowymi grupami, bo ważne jest dla mnie wszystko to, co związane jest z włączeniem społecznym. Dla mnie jest to sposób na poprawę naszego świata”.

5 maja w siedzibie Rivalta, Carlamaria Tiburtini poprowadziła wydarzenie, którego celem było uruchomienie pierwszego we Włoszech stowarzyszenia Sieć Osób Niepełnosprawnych (People with Disability Network , PDN). PDN jest jedną z grup partnerskich GE, stowarzyszeń pracowniczych, które na całym świecie, w każdej firmie i kraju, w których działa GE, promują włączenie społeczne i różnorodność. W przypadku Avio Aero, liderem PDN jest Selene Santacaterina, zaś sponsorami Nino Atzei i Alfredo Marin.

Danilo był tego dnia wyjątkowym prelegentem, który nie tylko w auditorium, ale także poprzez streaming opowiedział pracownikom o swojej niepełnosprawności. „W wieku 21 lat, w wyniku wypadku samochodowego przestałem chodzić. Każdy, kto dowiedziałby się, że jest sparaliżowany, poczułby się zupełnie zagubiony; I to jest moment, w którym człowiek albo się poddaje, albo wraca do gry. To, że miałem wówczas tylko 21 lat, bardzo mi pomogło: w tym wieku wszystko jest nadal możliwe Moja osobowość i silne pragnienie niezależności pomogły mi zaakceptować to nowe życie. Tak więc zacząłem wszystko od nowa: usamodzielniłem się mając 22 lata I zapisałam się na studia w Istituto Europeo di Design (IED), a zaledwie 6 lat później zaprojektowałem mój pierwszy wózek inwalidzki.”

Inicjatywa i determinacja Danilo w tak przecież tragicznym dla niego czasie były niezwykłe. Jego kariera w biznesie jest równie imponująca, bo rozpoczęła się w konsekwencji tej tragedii, i świadczy o tym, że  różnorodność może być również czynnikiem decydującym o sukcesie firmy lub w karierze w korporacji. „Danilo jest siłą natury” - skomentował Carlamaria, Lider D&I. „Jest uosobieniem lekcji dla wszystkich tych, którym nigdy nie jest dosyć i nigdy nie są szczęśliwi. Na jego #gogogo jest wszystko, czego nam trzeba na świecie. To zdolność do rzucania światła tam, gdzie panuje ciemność”.

Danilo stworzył swój pierwszy wózek inwalidzki, a także swoją nową firmę w 2008 roku. „Moją misją było obalenie dotychczasowej koncepcji wózka inwalidzkiego, przekształcenie go z prostego wsparcia dla osób niepełnosprawnych w obiekt designerski o wyjątkowej estetycznej konotacji. Najpierw, w 2012 roku wygrałem prestiżową nagrodę Compasso D'Oro Design Award, a następnie nawiązałem współpracę z Italy Independent: to sprawiło, że wózek inwalidzki stał się czymś modnym. W 2017 roku uczestniczyliśmy w wydarzeniu Modelle & Rotelle podczas Milan Fashion Week: to pokaz mody, podczas którego modele korzystają z wózków inwalidzkich.”

„Moją misją było obalenie dotychczasowej koncepcji wózka inwalidzkiego, przekształcenie go z prostego wsparcia dla osób niepełnosprawnych w obiekt designerski o wyjątkowej estetycznej konotacji. 

Ale Danilo nie poprzestał na założeniu własnej firmy. Dzięki przyjaźni, która narodziła się w salach Oddziału Neurologicznego Szpitala w Turynie ponad 20 lat wcześniej, w 2015 roku założył blog turystyczny Viaggio Italia z Lucą (architekt i muzyk z Turynu). Jest to projekt wspierany przez kilka firm, który pozwala dwóm młodym mężczyznom podróżować po świecie i opowiadać historię z ich perspektywy. Ale przede wszystkim daje im możliwość komunikowania bardzo ważnego przesłania do osób takich, jak oni, a więc na wózkach inwalidzkich: dasz radę.

„Na świecie jest ponad miliard osób niepełnosprawnych, chociaż liczba ta jest dwukrotnie wyższa, jeśli wziąć pod uwagę osoby, na które wpływa sytuacja osób niepełnosprawnych (zwłaszcza w przypadku poważnej niepełnosprawności), ponieważ są one zmuszone rezygnować z nawet bardzo prostych rzeczy, takich jak wyjście do restauracji. Celem  Viaggio Italia jest pokazanie, że można żyć z niepełnosprawnością, tak samo jak można pisać nowe historie i zakochiwać się w nowych marzeniach, Mamy zaplanowane nowe produkty na rok 2019. W lipcu jedziemy na Bali, gdzie zrobimy reportaż dla programu telewizyjnego „Kilimangiaro” na RAI 3. A w październiku wyruszamy do Japonii ” – opowiada Danilo z entuzjazmem.

„Jednak w tym roku naszym kluczowym tematem jest uświadamianie: odwiedzamy Oddziały Neurologiczne różnych włoskich szpitali, gdzie opowiadamy o naszym doświadczeniu i komunikujemy nasze przesłanie zwłaszcza tym osobom, które znajdują się w bardzo delikatnej fazie życia”.

Stosunek Danilo do relacji pomiędzy społeczeństwem a osobami niepełnosprawnymi jest pozbawiony złudzeń: „My, osoby niepełnosprawne, jesteśmy kosztem dla państwa, tak jak wszyscy inni obywatele, ale nie stanowimy zasobu. Wciąż zbyt wiele nas ogranicza w tym, żebyśmy mogli po prostu iść na pizzę do dowolnego miejsca albo w każdej chwili zarezerwować miejsce w pociągu. Biorąc pod uwagę to, że ludzie lądują na Marsie, aby popstrykać zdjęcia, nasza kwestia nie jest już czysto techniczna, ale raczej kulturowa. A zniesienie tych barier spowodowałoby naturalny wzrost biznesu. ”

Firmy, takie jak Avio Aero, które pragną stawić czoła niepełnosprawności wraz z grupami pracowników sfokusowanymi właśnie na  niepełnosprawność, to pozytywny znak, że rośnie nasza świadomość temat włączenia różnorodności. Ale, jak podkreśla Danilo: „Niezbędne jest zintensyfikowanie rozpowszechniania tego przesłania, a żeby to zrobić, trzeba umieć słuchać. Trzeba wyjść poza swoją strefę komfortu, poza biuro i być wrażliwym na różnorodność.”

Ale Danilo podzielił się z osobami, takimi jak on sam, a więc takimi, których charakteryzuje jakaś odmienność i którzy chcą rozpocząć pracę, takimi słowami: “Różnorodność jest sprawą osobistą. Jeśli czujesz się inny niż reszta świata, nie będziesz spokojnie żył. Pomyśl, jakie uprzedzenia wobec siebie masz ty sam. Pracuj najpierw nad tym, aby się ich pozbyć, bo to one są twoją największą blokadą mentalną”.

“Pomyśl, jakie uprzedzenia wobec siebie masz ty sam. Pracuj najpierw nad tym, aby się ich pozbyć, bo to one są twoją największą blokadą mentalną”.

W następnej kolejności Danilo opowiadał o świecie, który otacza niepełnosprawnych. „Są miejsca, w których życie na wózkach inwalidzkich jest bardziej skomplikowane, szczególnie tam, gdzie brakuje odpowiedzialności obywatelskiej. Brzmi to jak nieistotny szczegół, ale jeśli samochody parkują na chodniku, dla nas jest to już problem. I tu konieczne jest dokonanie wyboru, na przykład rozważenie przeniesienia się gdzie indziej, choć pewnie ten wybór nie różni się zbytnio od, na przykład, studenta, który migruje gdzie indziej, aby studiować na bardziej prestiżowym uniwersytecie. Dostęp do lepszego życia pozostaje taki sam, jest szansą na rozwój, a nie osobistą porażką.”